"പഴയ സുഹൃത്തുക്കളും പഴയ വീഞ്ഞും ആണ് ഏറ്റവും നല്ലത്"ഇന്നത്തെ ചിന്താവിഷയം 

 

നമ്മൾക്ക്, മിക്കപ്പോഴും അപരിചിതമായ സ്ഥലങ്ങളിൽ കൂടി യാത്ര ചെയ്യേണ്ടതായും, വസിക്കേണ്ടതായും വരാറുണ്ട്. അപരിചിതരോടൊപ്പം ട്രെയിനിലും ബസ്സിലും ഒക്കെ യാത്ര ചെയ്യേണ്ടതായും വരാറുണ്ട്. ഇങ്ങനെ യാത്ര ചെയ്യുന്ന അവസരങ്ങളിൽ  നമ്മൾക്ക് അനേകം ആളുകളെ പരിചയപ്പെടുവാനും സാധിക്കും.

യാത്രകളിൽ മാത്രമല്ല നമ്മൾ ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ഥലങ്ങളിലും, സമൂഹത്തിൽ ഇടപഴകുമ്പോഴും നമ്മൾക്ക് ധാരാളം അപരിചിതരുമായി ബന്ധപ്പെടേണ്ടി വരുന്നു. എന്നാൽ ഇവരൊക്കെ ആരാണെന്നോ, അവരുടെയൊക്കെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവം എന്താണെന്നോ നമുക്ക് അറിയത്തില്ലാത്തതുകൊണ്ട് എപ്പോഴും ഒരു സംശയത്തോടെ ആയിരിക്കും നമ്മൾ ഇവരെ വീക്ഷിക്കുക.

അത് നമ്മളുടെ   കുറ്റവുമല്ല. അപരിചിതരോട് നമ്മൾ അടുക്കുമ്പോഴും, അപരിചിതർ നമ്മളോട് അടുക്കുമ്പോഴും നമ്മളുടെ ഉള്ളിൽ  അങ്കലാപ്പ് ഉണ്ടാവും. ഇവർ എത്തരക്കാരാണ്, ഇവരുടെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പങ്ങൾ ഉണ്ടാവുമോ, ഇവരെ വിശ്വസിക്കാമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ചിന്തകൾ നമ്മളെ ആശങ്കാകുലരാക്കാറില്ലേ. നമ്മൾക്കറിയാവുന്ന നമ്മുടെ സുഹൃത്തുക്കളെ നമുക്ക് കണ്ണടച്ചു വിശ്വസിക്കാം.

നമ്മുടെ ആവശ്യങ്ങളും നമ്മുടെ ചിന്തകളും, അടുത്ത നിമിഷം നമ്മൾ എന്ത് ചെയ്യുമെന്നും എന്തു ചിന്തിക്കുമെന്നും  ഒക്കെ മുൻകൂട്ടി മനസ്സിലാക്കുന്ന  നമ്മുടെ പഴയ സുഹൃത്തുക്കളാണ് നമ്മുടെ ഏറ്റവും വലിയ ബലവും സമ്പാദ്യവും. കാലാകാലങ്ങളായി  അവരുമായിട്ടുള്ള സഹവാസം കൊണ്ട് നമ്മുടെ സ്വഭാവത്തിന്റെ  ഗുണദോഷ വശങ്ങൾ  എല്ലാം അവർക്ക് മനഃപ്പാഠമാണ്.

അതുപോലെയാണ് അവരുടെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും ഉള്ള നമ്മുടെ അനുഭവങ്ങളും അറിവുകളും. പഴയ സുഹൃത്തുക്കളും പഴയ വീഞ്ഞും ഏറ്റവും നല്ലതാണ് എന്ന് പറയുന്നത് ഈ കാരണത്താലാണ്. പഴയ സുഹൃത്തുക്കളെ  മനസ്സിലാക്കുന്നത് പോലെ തന്നെയാണ്, പഴയ വീഞ്ഞിനെ കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ വിലയിരുത്തലും. പഴയ വീഞ്ഞ് നമ്മളെ ചതിക്കുകയില്ല. നമുക്ക് കൃത്യമായി അറിയാവുന്നതാണ് അതിന്റെ നിർമ്മിതി.

പുതിയ വീഞ്ഞ് നമ്മൾക്ക് ലഭിച്ചാൽ നമ്മൾ സംശയത്തോടെ ആയിരിക്കും അതിനെ ഉപയോഗിക്കുന്നത്, ചിലപ്പോൾ ഉപയോഗിച്ചില്ലെന്നും വരും.
ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ, മുൻപരിചയമില്ലാത്ത ആളുകളോടും വസ്തുക്കളോടും നമുക്ക്  അകൽച്ച തോന്നുന്നത് സ്വാഭാവികമാണ്.

സുഭാഷ് ടിആർ